Głos Karmelu jest jednym z najstarszych czasopism Katolickich w Polsce poświęconych życiu duchowemu. W latach największego rozkwitu (1929-1932) jego nakład osiągał 12 000 egzemplarzy. Zgodnie z założeniami, “Głos Karmelu” starał się “pobudzać czytelników do postępu w modlitwie, cnocie i świętości oraz jednoczyć ich węzłem braterstwa w jednej rodzinie karmelitańskiej pod opieką Matki Bożej Szkaplerznej”. Jego celem było także ukazywanie tego, co składa się na obraz “wewnętrznego i zewnętrznego życia Zakonu oraz Stowarzyszeń Karmelitańskich”. Do każdego numeru był dołączony specjalny formularz, na którym prenumeratorzy zapisywali pozyskiwanych nowych i potencjalnych czytelników. Ciekawostką jest fakt, że zamawiający wpisywali nie tylko swoje dane osobowe i kwotę prenumeraty, ale również wykonywany zawód, np. lekarz, ślusarz. Świadczy to o bardzo dużej popularności czasopisma oraz o szerokim gronie odbiorców z różnych środowisk. Wypełnione formularze zostały zgodnie z obietnicą wydawcy oprawione w pamiątkowy album, który pokazujemy na wystawie. Przed wojną “Głos Karmelu” docierał do wielu regionów Polski (m.in. krakowskiego, śląskiego, warszawskiego, łódzkiego, wołyńskiego, wielkopolskiego, tarnowskiego, podlaskiego, lwowskiego, lubelskiego, wileńskiego, pomorskiego, stanisławowskiego), a także do Ameryki Północnej i Niemiec. Obecnie jest dostępny na terenie całego kraju.
Kalendarium
13.05.1927 – Rada Prowincjalna Karmelitów Bosych jednogłośnie przyjęła projekt wydawania miesięcznika pt. “Głos Karmelu”, powołując na urząd redaktora i dyrektora Wydawnictwa o. Józefa od Matki Bożej z Góry Karmel (Jana Prusa).
5.07.1927 – Ojciec Wilhelm od św. Alberta (Lechner), generał zakonu, zatwierdził powstanie miesięcznika i jego redakcję.
20.07.1927 – W uroczystość św. Eliasza ukazał się drukiem pierwszy zeszyt “Głosu Karmelu”, wydany z okazji koronacji obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie.
1936 – Ojciec Bernard od Matki Bożej (Smyrak) zainicjował wydawanie Kalendarza “Głosu Karmelu”, który m.in. popularyzował wydawane czasopismo. Kalendarze ukazywały się w latach 1937-1941, tj. do chwili likwidacji “Głosu Karmelu” przez hitlerowców. Ostatni z nich został wydany jako numer świąteczny “Głosu Karmelu” w roku 1940.
24.10.1939 – Gubernator Hans Frank wydał zakaz wszelkich publikacji, wydawania i sprzedawania książek. Na dalsze publikowanie “Głosu Karmelu” pozwolono dzięki staraniom o. Pawła Guta.
1940 – Pomimo wydanego w listopadzie zarządzenia władz okupacyjnych o całkowitym zakazie publikacji książek i czasopism, Wydawnictwu udaje się wydrukować jeszcze numer “Głosu Karmelu” na miesiąc luty 1941. Jest to wydanie konspiracyjne w rekordowym nakładzie 40 000 egzemplarzy.
1941 – Zgłoszony oficjalnie marcowy numer “Głosu Karmelu” został kategorycznie odrzucony przez władze hitlerowskie. Oznaczało to zniesienie wydawania miesięcznika aż do końca wojny.
3.11.1945 – Zezwolenie Centralnego Biura Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Warszawie na druk “Głosu Karmelu” w nakładzie 3000 egzemplarzy.
Luty 1946 – Ukazuje się pierwszy numer czasopisma po II wojnie światowej.
Lipiec 1952 – Likwidacja “Głosu Karmelu” przez władze komunistyczne.
Styczeń 2005 – Po 52 latach przerwy zostaje wznowione wydawanie “Głosu Karmelu”. Czasopismo ukazuje się jako dwumiesięcznik.