By\u0142o ju\u017c na pocz\u0105tku S\u0142owo i w Bogu \u017cy\u0142o\u201d \u2013 \u015bw. Jan od Krzy\u017ca rozpoczyna poemat o Tr\u00f3jcy Przenaj\u015bwi\u0119tszej s\u0142owami z Janowej Ewangelii. Ods\u0142ania wyobra\u017con\u0105 przez siebie Bosk\u0105 relacj\u0119 wzajemno\u015bci, kt\u00f3ra jest pocz\u0105tkiem par excellence. I dalej g\u0142osi: \u201eTo S\u0142owo by\u0142o Bogiem i pocz\u0105tkiem si\u0119 zwa\u0142o; On si\u0119 zrodzi\u0142 w pocz\u0105tku, S\u0142owem Syn nazwany. On zawsze by\u0142 pocz\u0119ty, a zawsze si\u0119 poczyna, B\u00f3g Ojciec Przedwieczny byt sw\u00f3j zlewa na Syna\u201d. W kolejnych strofach ukazuje odr\u0119bno\u015b\u0107 Os\u00f3b Boskich i ich jedno\u015b\u0107 zarazem, kt\u00f3ra si\u0119 dokonuje poprzez mi\u0142o\u015b\u0107. \u201eZ tej bezkresnej mi\u0142o\u015bci, kt\u00f3ra z Dw\u00f3ch pochodzi\u0142a, m\u00f3wi\u0142 Ojciec do Syna [\u2026]. O ile odczu\u0107 mo\u017cna, s\u0142owa Ojca te by\u0142y: \u00abNic mi nie daje szcz\u0119\u015bcia, tylko Ty, Synu mi\u0142y. Jeste\u015b blask mej \u015bwiat\u0142o\u015bci, jeste\u015b moj\u0105 m\u0105dro\u015bci\u0105, obrazem mej istoty, najg\u0142\u0119bsz\u0105 m\u0105 rado\u015bci\u0105\u00bb\u201d. Owa mi\u0142o\u015b\u0107, pot\u0119\u017cna, przelewa si\u0119 z serca do serca, nie mo\u017cna jej zatrzyma\u0107. Powzi\u0105\u0142 wi\u0119c Ojciec zamys\u0142 i m\u00f3wi do Syna: \u201e\u00abChcia\u0142bym Ci da\u0107 m\u00f3j Synu, mi\u0142\u0105 oblubienic\u0119, aby mog\u0142a ogl\u0105da\u0107 nas w bytu tajemnicy. By si\u0119 ze mn\u0105 cieszy\u0142a, zazna\u0142a szcz\u0119\u015bcia tchnienia. Na widok Twej pi\u0119kno\u015bci, Twego ze mn\u0105 istnienia. [\u2026] Wdzi\u0119czny ci jestem wielce \u2013 rzek\u0142 Syn Ojcu z mi\u0142o\u015bci\u0105 \u2013 Oblubienic\u0119 dan\u0105 okryj\u0119 m\u0105 jasno\u015bci\u0105. Wezm\u0119 j\u0105 w swe ramiona, by mi\u0142o\u015b\u0107 zrozumia\u0142a i w\u015br\u00f3d wiecznych rozkoszy Tw\u0105 dobro\u0107 wychwala\u0142a\u00bb. \u00abNiech si\u0119 stanie! \u2013 rzek\u0142 Ojciec \u2013 dla Twojej to mi\u0142o\u015bci\u00bb. I przez jedno to S\u0142owo wywi\u00f3d\u0142 \u015bwiat z nico\u015bci\u201d. W dalszych strofach poematu \u015bw. Jan ukazuje pocz\u0105tki stworzenia (7\u20138 cz\u0119\u015b\u0107), a w ko\u0144cu r\u00f3wnie\u017c wej\u015bcie Syna Bo\u017cego w \u015bwiat ludzki (cz\u0119\u015b\u0107 9, O Wcieleniu).<\/p>\n\n\n\n

Czy istnieje jakiego\u015b rodzaju zale\u017cno\u015b\u0107 mi\u0119dzy s\u0142owem a s\u0142uchaniem? Logiczny porz\u0105dek daje pierwsze\u0144stwo s\u0142owu, lecz w \u015bwiecie duchowym to nie aksjomat. Tutaj pierwsze zdaje si\u0119 by\u0107 serce s\u0142uchaj\u0105ce, tzn. otwarte. Ono czeka na dar, bo jest w nim jakiego\u015b rodzaju pragnienie, z powodu kt\u00f3rego samo bi\u0107 nie chce. To serce oczekuje, jest wra\u017cliwe, nas\u0142uchuje. Takie jest serce Boga Ojca \u2013 serce niepoj\u0119te! Ono, kipi\u0105ce \u017cyciem i pe\u0142ne, lecz jakby wbrew sobie potrzebuj\u0105ce, st\u0105d rodzi Syna. Wypowiada S\u0142owo, kt\u00f3re paradoksalnie jest odpowiedzi\u0105 na Jego stw\u00f3rcze nas\u0142uchiwanie. Boskie \u017bycie Mi\u0142o\u015bci wypowiada Syna, rodz\u0105c Go jednocze\u015bnie, a On jest S\u0142owem odpowiadaj\u0105cym potrzebie Ojcowskiego serca. To dialog, kt\u00f3ry pojawi\u0142 si\u0119 wpierw wewn\u0105trz Naj\u015bwi\u0119tszej Tr\u00f3jcy, w \u0142onie Boga, gdy\u017c pierwszym s\u0142uchaj\u0105cym i odpowiadaj\u0105cym jest B\u00f3g. To r\u00f3wnie\u017c by\u0142a pierwsza modlitwa i w\u0142a\u015bciwie jest ni\u0105 nadal, bo trwa. Cz\u0142owiek sta\u0142 si\u0119 uczestnikiem Boskiego dialogu. B\u00f3g si\u0119 modli! S\u0142ucha, przyjmuje S\u0142owo, odpowiada, z serca do serca tchnie \u017cycie mi\u0142o\u015bci. S\u0142owo rodzi si\u0119 w relacji do potrzeby nas\u0142uchuj\u0105cego serca, kt\u00f3re \u017cyje z mi\u0142o\u015bci, a wi\u0119c z relacji. Gdy jest serce, kt\u00f3re s\u0142ucha, s\u0142owa rodz\u0105 si\u0119 same, wylewaj\u0105 si\u0119 z wn\u0119trza drugiego.<\/p>\n\n\n\n